Hoe wordt granieten grafsteen gemaakt

Grafsteen

Achtergrond

Grafstenen zijn bekend onder veel verschillende namen, zoals gedenkstenen, grafstenen, grafstenen en grafstenen.Die allemaal van toepassing zijn op de functie van grafstenen;het herdenken en herdenken van de overledene.Grafstenen werden oorspronkelijk gemaakt van veldstenen of stukken hout.Op sommige plaatsen werden stenen (ook wel "wolfstenen" genoemd) over het lichaam geplaatst om te voorkomen dat aasdieren een ondiep graf zouden blootleggen.

Geschiedenis

Archeologen hebben graven van Neanderthalers gevonden die 20.000 tot 75.000 jaar oud zijn.De lichamen zijn ontdekt in grotten met grote rotsblokken of keien die de openingen bedekken.Er wordt gedacht dat deze graven per ongeluk waren.De gewonden of stervenden waren waarschijnlijk achtergelaten om te herstellen, en de rotsen of keien werden voor de grot geduwd ter bescherming tegen wilde dieren.De Sharindar-grot in Irak was de thuisbasis van de overblijfselen van een persoon (ca. 50.000 v.Chr.) Met bloemen die over het lichaam waren uitgestrooid.

In de loop van de tijd hebben zich verschillende andere begrafenismethoden ontwikkeld.De Chinezen waren de eersten die doodskisten gebruikten om hun doden ergens rond 30.000 voor Christus in te bewaren. Mummificatie en balseming werden ongeveer 3200 voor Christus gebruikt om de lichamen van de Egyptische farao's te bewaren voor het hiernamaals.De farao's zouden in een sarcofaag worden geplaatst en worden begraven met beelden die hun dienaren en vertrouwde adviseurs vertegenwoordigen, evenals goud en luxe om hun acceptatie in de wereld daarbuiten te verzekeren.Sommige koningen eisten dat hun werkelijke dienaren en adviseurs hen vergezelden in de dood, en de dienaren en adviseurs werden gedood en in het graf gelegd.Crematie, die begon rond dezelfde tijd als mummificatie, was ook een populaire methode om de doden te verwijderen.Tegenwoordig is het goed voor 26% van de verwijderingsmethoden in de Verenigde Staten en 45% in Canada.

Naarmate religies zich ontwikkelden, werd er op crematie neergekeken.Veel religies hebben zelfs crematie verboden, omdat ze beweerden dat het deed denken aan heidense rituelen.Begrafenis was de voorkeursmethode en soms werden de doden dagenlang in huis neergelegd zodat mensen hun respect konden betuigen.In 1348 trof de pest Europa en dwong mensen de doden zo snel mogelijk te begraven en weg van de steden.Deze doods- en begrafenisrituelen gingen door totdat de begraafplaatsen overstroomden en, vanwege de talrijke ondiepe graven, ziekten bleven verspreiden.In 1665 oordeelde het Engelse parlement voor het houden van alleen kleine begrafenissen en de wettelijke diepte van graven werd vastgesteld op 6 ft (1,8 m).Dit verminderde de verspreiding van ziekten, maar veel begraafplaatsen bleven overbevolkt.

De eerste begraafplaats vergelijkbaar met die van vandaag, werd in 1804 in Parijs aangelegd en werd een "tuinbegraafplaats" genoemd.De Pèere-Lachaise is de thuisbasis van vele bekende namen zoals Oscar Wilde, Frederick Chopin en Jim Morrison.Het was in deze tuinbegraafplaatsen dat de grafsteen en gedenktekens uitgebreide werken werden.Iemands sociale status bepaalde de grootte en het kunstenaarschap van het monument.Vroege gedenktekens beeldden vreselijke scènes uit met skeletten en demonen om de levenden angst voor het hiernamaals bij te brengen.Later in de negentiende eeuw evolueerden grafstenen ten gunste van vredige taferelen, zoals engeltjes en engelen die de overledene naar boven leidden.De Verenigde Staten vestigden in 1831 hun eigen landelijke begraafplaats, The Mount Auburn Cemetery in Cambridge, Massachusetts.

Grondstoffen

Vroege grafstenen waren gemaakt van leisteen, die lokaal verkrijgbaar was in het vroege New England.Het volgende materiaal dat populair werd, was marmer, maar na verloop van tijd zou het marmer eroderen en waren de namen en bijzonderheden van de overledene niet meer te ontcijferen.Tegen 1850 werd graniet het favoriete grafsteenmateriaal vanwege zijn veerkracht en toegankelijkheid.In moderne gedenktekens is graniet de belangrijkste grondstof.

Graniet is een stollingsgesteente dat voornamelijk bestaat uit kwarts, veldspaat en plagioklaas veldspaat met andere kleine stukjes mineralen erin gemengd. Graniet kan wit, roze, lichtgrijs of donkergrijs zijn.Dit gesteente is gemaakt van magma (gesmolten materiaal) dat langzaam wordt afgekoeld.Het afgekoelde magma wordt opgegraven door verschuivingen in de aardkorst en bodemerosie.

Ontwerp

Er zijn talloze manieren om een ​​grafsteen te personaliseren.Grafschriften variëren van citaten uit de Schrift tot obscure en humoristische verklaringen.Bijbehorende beeldjes kunnen in, op of naast de steen worden geplaatst.Grootte en vorm van grafstenen varieert ook.Over het algemeen worden alle stenen machinaal gepolijst en gesneden, en vervolgens met de hand fijn gedetailleerd.

De fabricage
Werkwijze

1. De eerste stap is het kiezen van het type (meestal marmer of graniet) en de kleur van de steen.Het granietblok wordt vervolgens uit het gesteente gesneden.Er zijn drie manieren om dit te doen.De eerste methode is boren.Deze methode maakt gebruik van een pneumatische boor die verticale gaten boort met een onderlinge afstand van 1 inch (2,54 cm) en 20 ft (6,1 m) diep in het graniet.De steenhouwers gebruiken vervolgens 4 inch (10,1 cm) lange stalen bits met stalen tanden om de kern van de rots weg te snijden.

Jet piercing is veel sneller dan boren, ongeveer zeven keer zo.Bij deze methode kan in één uur 16 ft (4,9 m) worden gewonnen.Het proces maakt gebruik van een raketmotor met een holle stalen as om een ​​mengsel van onder druk staande koolwaterstofbrandstof en lucht uit te drijven in de vorm van een vlam van 2.800 °F (1.537,8 °C).Deze vlam is vijf keer de geluidssnelheid en snijdt 4 inch (10,2 cm) in het graniet.

De derde manier is de meest efficiënte methode, stiller en levert bijna geen afval op.Waterstraalpiercing maakt gebruik van waterdruk om het graniet te snijden.Er zijn twee systemen van waterstraalpiercing, lage druk en hoge druk.Beide stoten twee waterstromen uit, maar de stromen van het lagedruksysteem zijn onder de 1.400-1.800 psi en de stromen onder hoge druk zijn onder de 40.000 psi.Het water uit de jets wordt hergebruikt en de methode minimaliseert de fouten en verspild materiaal.

1. De volgende stap is het verwijderen van het blok uit de steengroeve.Werknemers nemen grote pneumatische boren met een punt van 1,5-1,88 inch (3,81-4,78 cm) stalen bits met hardmetalen punten en boren horizontaal in het blok graniet.Vervolgens plaatsen ze in papier verpakte springladingen in de gaten.Zodra de ladingen zijn ingesteld, maakt het blok een schone breuk met de rest van de rots.
2. Granietblokken zijn meestal ongeveer 3 ft (0,9 m) breed, 3 ft (0,9 m) hoog en 10 ft (3 m) lang en wegen ongeveer 20.250 lb (9.185 kg).Werknemers lussen een kabel rond het blok of boren haken in beide uiteinden en bevestigen de kabel aan de haken.In beide richtingen is de kabel bevestigd aan een grote boortoren die het granietblok optilt en op een dieplader die het naar de grafsteenfabrikant vervoert.De steengroeven zijn meestal onafhankelijk eigendom en verkopen het graniet aan fabrikanten, maar er zijn enkele grotere bedrijven die steengroeven bezitten.
3. Na aankomst in het productiehuis worden de granieten platen op een transportband gelost waar ze in kleinere platen worden gesneden.De platen zijn over het algemeen 6, 8, 10 of 12 inch (respectievelijk 15,2, 20,3, 25 en 30,4 cm) dik.Deze stap wordt gedaan met een roterende diamantzaag.De zaag is uitgerust met een massief stalen diamantblad van 5 ft (1,5 m) of 11,6 ft (3,54 m).Het mes heeft meestal ongeveer 140-160 industriële diamantsegmenten en kan gemiddeld 23-25 ​​ft snijden²(2,1-2,3 meter²) een uur.
4. De gesneden platen worden onder een wisselend aantal roterende koppen geleid (meestal acht tot dertien) met verschillende korrelniveaus

Het maken van een grafsteen.

van de meest schurende tot de minste.De eerste paar koppen hebben een harde diamantgrit, de middelste koppen zijn voor honen en de laatste paar koppen zijn uitgerust met vilten buffers.Deze pads bevatten water en aluminium- of tinoxidepoeder om de steen glad en glanzend te polijsten.

1. De gepolijste plaat wordt vervolgens langs de transportband naar de hydraulische sloophamer verplaatst.De breker is uitgerust met hardmetalen tanden die bijna 5.000 psi hydraulische druk uitoefenen op de granieten plaat, waardoor een verticale snede door de steen wordt gemaakt.
2. De geslepen steen wordt vervolgens in de juiste vorm gebracht.Dit gebeurt ofwel met de hand met een beitel en hamer, ofwel nauwkeuriger met een meerbladige diamantzaag.Deze machine kan worden ingesteld om maximaal 30 messen te bevatten, maar wordt meestal slechts met acht of negen geladen.Uitgerust met negen bladen, kan deze diamantzaag met meerdere bladen 27 ft²(2,5 meter²) een uur.
3. De oppervlakken van de steen worden vervolgens opnieuw gepolijst.In een sterk geautomatiseerd proces kunnen 64 stuks tegelijk worden gepolijst.
4. De verticale randen worden gepolijst door een geautomatiseerde polijstmachine, vergelijkbaar met de oppervlaktepolijstmachine.Deze machine kiest de hardste korrelkop en bewerkt deze over de verticale randen van de steen.De machine baant zich vervolgens een weg door de andere korrels tot de randen glad zijn.
5. De radiale randen worden tegelijkertijd geslepen en gepolijst met behulp van twee diamantslijptrommels.De ene heeft een ruwe diamantkorrel en de tweede heeft een fijnere korrel.De radiale randen van de steen worden vervolgens gepolijst.
6. Als ingewikkelde steenvormen nodig zijn, wordt de gepolijste steen naar de diamantdraadzaag verplaatst.De operator past de zaag aan en start het proces, waarbij computersoftware wordt gebruikt om de vormen in de grafsteen te etsen.Elke fijne ets of detaillering wordt met de hand afgewerkt.
7. De grafsteen is dan klaar voor afwerking.Rock Pitching houdt in dat de buitenste randen van de steen met de hand worden gebeiteld, waardoor een meer gedefinieerde, persoonlijke vorm ontstaat.
8. Nu de grafsteen O gepolijst en gevormd is, is het tijd voor de gravure.Zandstralen wordt over het algemeen gebruikt.Op de grafsteen wordt een vloeibare lijm aangebracht.Een rubberen sjabloon wordt over de lijm aangebracht en vervolgens bedekt met een lay-out met koolstofrug van het ontwerp.De koolstof brengt het door de tekenaar opgestelde ontwerp over op het rubberen sjabloon.De arbeider snijdt vervolgens de letters en ontwerpkenmerken uit die op de steen gewenst zijn en stelt ze bloot aan zandstralen.Het zandstralen gebeurt handmatig of geautomatiseerd.Beide methoden worden uitgevoerd in een afgesloten ruimte vanwege de gevaren van het proces.De arbeider is volledig bedekt om te worden beschermd tegen de korrels die door de steen worden weerkaatst.Het schuurmiddel voor grof snijden wordt uitgeoefend met een kracht van 100 psi.Stofafscheiders verzamelen en bewaren het stof voor hergebruik.
9. De steen wordt vervolgens besproeid met hogedrukstoom om eventuele overgebleven stencils of lijm te verwijderen.Het wordt opnieuw gepolijst en nauwkeurig geïnspecteerd en vervolgens verpakt in cellofaan of zwaar papier om de afwerking te beschermen.Het pakket wordt in kratten geplaatst en verzonden naar de klant of begrafenisondernemer.

Kwaliteitscontrole

Kwaliteitscontrole wordt tijdens het hele productieproces sterk gehandhaafd.Elke plaat ruw graniet wordt gecontroleerd op kleurconsistentie.Na elke polijststap wordt de grafsteen onderzocht op gebreken.Bij het eerste teken van een chip of kras wordt de steen van de lijn gehaald.

Bijproducten/Afval

Afhankelijk van het snijproces dat in de steengroeve wordt gebruikt, varieert het afval.Boren is de minst nauwkeurige manier van ontginnen en produceert dus het meeste afval.De waterstraalmethode levert de minste geluidsoverlast en stof op.Het is ook zuiniger dan de andere processen en zorgt ervoor dat het water kan worden gerecycled.Bij zandstralen is er ook weinig afval omdat de zanddeeltjes worden opgevangen en hergebruikt.Alle defecte granietstenen van de fabricage worden over het algemeen verkocht aan andere productiebedrijven of naar het buitenland geëxporteerd.Andere ondermaatse stenen worden weggegooid.

De toekomst

Er zijn veel nieuwe technieken die innovatieve software gebruiken om ontwerpen op grafstenen te etsen.Laseretsen is een opkomende ontwikkeling waarmee afbeeldingen en meer ingewikkelde ontwerpen met een laserstraal op de grafsteen kunnen worden aangebracht.De hitte van de laser laat de kristallen op het oppervlak van het graniet springen, wat resulteert in een verhoogde, lichtgekleurde ets.

De uitputting van graniet is niet te voorzien in de nabije toekomst.Terwijl steengroeven worden ontgonnen, ontwikkelen zich nieuwe hulpbronnen.Er zijn veel voorschriften die de hoeveelheid graniet beperken die tegelijkertijd kan worden geëxporteerd.Alternatieve methoden voor de verwijdering van de doden zijn ook factoren die de productie van grafstenen kunnen beperken.